بسم الله الرحمن الرحیم

«مَنْ جدَّ  وَجَدَ»

وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى (نجم/ ۳۹)

تأسیس مدرسه امّ المومنین خدیجه الکبری(س) یک قدم آزمایشیِ ابتدایی در کابل بود که با استقبال دختران عزیز و گرامی ام قرار گرفت، و از تجربه بیست و یا سی سال پیش در قندهار به مراتب قوی تر و نیکوتر در کم وکیف خود بالاتر رفت و دختران عصر ما ثابت کردند که در علوم دینی و معارف اسلامی و احکام شرعی و تحصیل فقه اسلامی همانند تحصیلات عالی علوم تجربی هیچ مشکلی ندارند و آینده بسیار روشن¬تر در انتظارشان می باشد.

نظم مدیریت عالی و اخلاقی و تدوین مضامین درسی مدرسه مذکور از موفقیت مدیره محترمه و مدرسات گرامی آن بطور شفاف حکایت می کند. به راه انداختن مجله ارزشها و تهیه مقالات جالب و مفید استادان عزیز و شاگردان، اوج استعداد و فعالیت و پخته گی کار آنان را جلوه گر نمود.

تشکیل جلسات تبلیغی در ماه مبارک رمضان با شرکت یک هزار و پانصد خانم مستمع از سراسر شهر کابل خصوصا در شب های احیا و نیز در ماه محرم و به تصویر کشیدن ظریف و تجسیم لطیف حوادث عاشورا صحنه های مهیج، ذوق و هنر مسولین و استادان و شاگردان این مدرسه را بسیار برجسته نموده و از همه مهمتر  فعالیت این مدرسه موجب شدکه به سرعت مدارس دخترانه دیگر در تحصیل و تدریس علوم دینی  در کابل و جاهای دیگر کشور فعال شوند و عصر نوینی امروز شکل مستحکمی به خود گرفت. من اولا از همه مسولین  و محصلین این مدرسه تشکر نموده و توفیقات آنان را تبریک می گویم و از دختران  متدین کابل و جاهای دیگر می خواهم در این مدرسه و سایر مدارس علوم دینی شرکت کنند.

                   و من الله التوفیق

                 محمد آصف محسنی                              ۹۴/ ۹/ ۲۱